Εδώ είμαστε! Δεν υπάρχουν πλέον εικασίες για το “τι περιμένει στη γωνία”. Oι φρουροί των φυλακών μας συνοδεύουν κάτω στο διάδρομο από μπετόν και τα κλειδιά του κελιού κρέμονται από τη ζώνη τους. Ο καθένας από εμάς, με τη σειρά του, καταδικάστηκε – χωρίς προειδοποίηση και χωρίς δίκη – για το ότι είναι Άνθρωπος και επιλέγει να εκφραστεί αναλόγως. Αυτός είναι ο νέος ορισμός της «τρομοκρατίας».
Οι γραμμές μάχης σχεδιάζονται. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος να το δηλώσω ειλικρινά. Είμαστε στον αγώνα για τη ζωή μας. Προχωράμε, με το θάρρος και την πεποίθηση η οποία έρχεται με την άρνησή μας να εκτροχιαστούμε από το δρόμο της αλήθειας ή να συνθηκολογήσουμε με το κεντρικό σύστημα ελέγχου και να πέσουμε σε έναν πολύ σκοτεινό λάκκο από το οποίο δεν υπάρχει χαρτογράφηση διαφυγής.
Θα αναγνωρίζουμε ο ένας τον άλλον από το διαμέτρημα των ενεργειών μας. Δεν χρειάζεται να φορέσουμε μια κονκάρδα που αναγγέλλει «την αντίσταση». Ο στρατός που γινόμαστε διαμορφώνεται οργανικά. Δεν απαιτείται στολή ούτε ορατή «ομοιομορφία» Γνωρίζουμε την αποστολή μας και δεν χρειάζεται να περιμένουμε μια διαταγή.
Γνωρίζουμε τη σύνθεση του πολέμου που διεξάγεται εναντίον μας. Και γνωρίζουμε ότι είμαστε ευάλωτοι σε ορισμένα στοιχεία της σκοτεινής του ατζέντας. Γνωρίζουμε λοιπόν ότι πρέπει να απαλλάξουμε τον εαυτό μας από αυτές τις ευπάθειες για να βγούμε στην κορυφή. Αυτό είναι το πρώτο μάθημα στην τέχνη αυτής της μορφής πολέμου. Ένας πολεμιστής χωρίς αυτοπειθαρχία και αυτεπίγνωση είναι μια χαμένη αιτία.
Η αντιμετώπιση ενός συχνά αόρατου εχθρού είναι ένα νέο παιχνίδι. Ωστόσο, ένα βασικό στοιχείο του οπλοστασίου του καταπιεστή μας βασίζεται στις οπλισμένες ψηφιακές, αλγοριθμικές και ακτινοβολούσες τεχνολογίες. Αυτά τα διαχειρίζεται κανείς αποσύροντας την εμπιστοσύνη του από τα εργαλεία και τις πρακτικές μιας κουλτούρας “ευκολίας” ελέγχου του νου.
Η τυραννία η οποία τώρα εκδηλώνεται άμεσα έχει προκύψει ως αποτέλεσμα της αδυναμίας ή απροθυμίας εκείνων σε θέσεις ευθύνης για να σπάσουν την από πάνω προς τα κάτω αλυσίδα της ιεραρχίας που εναντιώνεται στη ζωή και να υποστηρίξουν σταθερά την αλήθεια και τη δικαιοσύνη. Ο φόβος και η δωροδοκία είναι τα κύρια εργαλεία που ασκούνται για τη σιωπή εκείνων που δεν θα ‘πρεπε να σιωπούν.
Αυτό οδηγεί στην πλήρη συνθηκολόγηση – μεταξύ όλων των κατηγοριών “αξιωματούχων του κράτους” – στο να διατηρήσουν την ακεραιότητα, την ευθύνη και το χρέος για την τήρηση θεμελιωδώς πολιτισμένων ηθικών προτύπων.
Ωστόσο, υπάρχουν πολλοί που αφυπνίζονται στη συνειδητοποίηση της φυλάκισής τους. Για μερικούς, αυτό προκαλεί την επιθυμία να αναζητήσουν καταφύγιο από την καταιγίδα και, εάν είναι δυνατόν, να κλείσουν τα μάτια στην αναγνώριση του βαθμού στον οποίο εκτείνεται η φυλάκισή τους σε όλες τις πτυχές της καθημερινής τους ζωής.
Όμως άλλοι, αισθανόμενοι τις σημαντικές συνέπειες του τι έρχεται σε περίπτωση που δεν αναλάμβαναν δράση, στρέφονται στην αντιμετώπιση της “μουσικής” και γίνονται πολεμιστές στον αγώνα της δικαιοσύνης, της αλήθειας και της ελευθερίας.
Τώρα η ομορφιά του να στραφείτε και να αντιμετωπίσετε τη “μουσική”, είναι ότι ένα αόρατο κοσμικό στοιχείο παρέχει αμέσως υποστήριξη στην αποστολή που έχει επιλέξει κάποιος να αναλάβει. Ενώ για όσους προσπαθούν να κρυφτούν, δεν συμβαίνει τέτοιο ευνοϊκό γεγονός.
Η επιλογή της ελευθερίας κάνει κάποιον ισχυρό. Αλλά φέρνει μαζί του μια έντονη αίσθηση ευθύνης για «να εφαρμόζει αυτά που κηρύττει». Δεν είναι πραγματικά δυνατό να απορρίψει κανείς όλες τις κακές συνήθειες με μία κίνηση, όπως ανακαλύπτουν εκείνοι που ξεκινούν στο συνειδητό μονοπάτι. Αλλά είναι δυνατόν, και είναι απολύτως απαραίτητο, να δουλέψει κανείς πάνω στις βασικές παρεκκλίσεις του χωρίς καθυστέρηση.
Η λήψη της απόφασης να αντιταχθεί κανείς στις σκευωρίες του βαθέος κράτους και του εταιρικού ιστού της αράχνης της παγκοσμιοποίησης δεν μπορεί να περιλαμβάνει αντίσταση με το ένα χέρι και υποστήριξη με το άλλο. Αυτός είναι ο δρόμος προς κάπου χειρότερα από το πουθενά και η αντίθεση στο μονοπάτι του πολεμιστή.
Προκειμένου να διασφαλιστεί η συνέχεια μεταξύ των λέξεων και των ενεργειών κάποιου, πρέπει κανείς να σκανάρει γρήγορα αυτές τις καθημερινές ρουτίνες που δεν είναι σύμφωνες με την αποφασιστικότητα ενός ατόμου να υπερασπιστεί τη δικαιοσύνη, την αλήθεια και την ελευθερία.
Οι πιο προφανείς προτεραιότητες, δεδομένης της φύσης των καταπιεστών μας, είναι να αποσύρουμε την υποστήριξη (χρήματα) από τις μεγάλες τράπεζες, την αγορά τροφίμων από τα μεγάλα σούπερ μάρκετ και φαρμάκων από τις μεγάλες φαρμακευτικές εταιρείες.
Θα ακολουθήσουν και άλλα βήματα, αλλά χωρίς να ξεκινήσουμε αποσύροντας την υποστήριξή μας σε αυτά τα τεράστια μεγαθήρια της ανεξέλεγκτης κοινωνικής, οικολογικής και οικονομικής υποβάθμισης, μπορεί πραγματικά να πει κανείς ότι αντιτίθεται στον φασισμό και είναι υπέρ της ελευθερίας;
Η δικτατορία που καταλήγει σε εμάς – χρησιμοποιώντας το άλλοθι της σημερινής χίμαιρας του κορωνοϊού – παρέχει την πιο έντονη ευκαιρία που οι περισσότεροι θα έχουν ποτέ για να στραφούν και να αντιμετωπίσουν τη “μουσική”. Είναι ακριβώς ο σωστός καταλύτης για να κάνει κάποιον να δει, ή τουλάχιστον να αναζητήσει, την αλήθεια – και στη συνέχεια να δράσει πάνω της.
Το σκόπιμο χάος που εκδηλώνεται τώρα, είναι το κάλεσμα για την αφύπνισή μας. Η προγραμματισμένη «τάξη μέσα από το χάος» είναι η επιβολή ενός φασιστικού κράτους. Είναι τόσο απλό. Και έχουμε αρκετό χρόνο για να αναγνωρίσουμε τα συμπτώματα.
Κάθε αρτηρία της κοινωνίας, σε οποιοδήποτε μέρος του (μετα) βιομηχανικού “δημοκρατικού” κόσμου μπορεί να ζει κανείς, έχει δηλητηριαστεί σταθερά από την κοινωνική μηχανική, τον “προφητικό” σχεδιασμό και την υφέρπουσα τεχνοκρατική ατζέντα που προέρχεται από την φιλοδοξία του βαθέως κράτους να κυβερνήσει τον κόσμο. Μια φιλοδοξία που είχαν προηγουμένως οι υποστηρικτές του Χίτλερ στη ναζιστική Γερμανία, ο Φράνκο στην Ισπανία, ο Μουσολίνι στην Ιταλία και ο Στάλιν στη Ρωσία – για να αναφέρουμε μόνο λίγους.
Τα πολιτικά μας θεσμικά όργανα συνθηκολόγησαν στο προσχέδιο του Τέταρτου Ράιχ και ο περισσότερος πληθυσμός τους ακολουθεί, μη συνειδητοποιώντας ποια ατζέντα παίζεται.
Η αιχμή του «νέου» φασισμού δεν ένας είναι στρατός κατοχής, αλλά ο ψηφιακός επαναπρογραμματισμός του ανθρώπινου νου. Ένα τεχνολογικό τοξικό κάλυμμα «εικονικού» ελέγχου που χωρίζει τον άνθρωπο από τη φύση, καταστρέφοντας έτσι τα θεμέλια της ανθρώπινης εξέλιξης.
Εμείς, οι οποίοι τώρα ενωνόμαστε, το κάνουμε για να δημιουργήσουμε έναν στρατό ικανό να αντισταθεί και να αναστρέψει αυτό το cult του θανάτου. Γι ‘αυτό η ακεραιότητά μας στο “να πράττουμε καθώς κηρύττουμε” είναι τόσο ζωτικής σημασίας. Πρέπει να χρησιμοποιήσουμε τις δυνάμεις μας για διάκριση ώστε να διαβλέπουμε τις δικές μας αμφιταλαντεύσεις, και να απορρίπτουμε τις υποτιθέμενες “ευκολίες” που υπονομεύουν και καθυστερούν την ενεργή δέσμευσή μας στο να ανταποκριθούμε στα βασικά καθήκοντα της εποχής μας.
Τότε, αργά αλλά σίγουρα, οι συμβιβασμοί που μας λοξοδρομούν από τον στόχο μας – μόνο και μόνο για να φρεσκάρουμε τις τσέπες εκείνων που ισχυριζόμαστε ότι πολεμάμε – θα διαγραφούν και θα καταργηθούν. Τα ολοκληρωμένα όντα που αναδύονται μέσω της επιτυχίας της μάχης με τις δικές τους αντιξοότητες, θα είναι τα μόνα ικανά να αναμετρηθούν με τους φαινομενικά ακίνητους καταπιεστές αυτού του πλανήτη, των λαών του και όλων των ζωντανών οντοτήτων που απαρτίζουν την τεράστια ποικιλομορφία του.
Η απελευθέρωση όλων αυτών εξαρτάται από το θάρρος και το πάθος που επενδύουμε στην αξιοποίηση των εσωτερικών και εξωτερικών οδηγών μας για ακεραιότητα και αλήθεια.
Αυτό στην πραγματικότητα σημαίνει επιλογή της ελευθερίας έναντι του φασισμού.
=============
Σχετικά με τον Συγγραφέα
Ο Τζούλιαν Ρόουζ είναι ένας πρώιμος πρωτοπόρος της βιολογικής γεωργίας στο Ηνωμένο Βασίλειο, συγγραφέας, διεθνής ακτιβιστής, επιχειρηματίας και δάσκαλος. Το τελευταίο του βιβλίο “Υπερνίκηση του Ρομποτικού Νου – Γιατί η ανθρωπότητα πρέπει να το περάσει” (‘Overcoming the Robotic Mind – Why Humanity Must Come Through’) είναι μια ιδιαίτερα προγνωστική ανάγνωση για την εποχή μας.
==========================