Θεολόγος Paul Tillich: Όλοι οι θεσμοί, συμπεριλαμβανομένης της εκκλησίας, είναι εγγενώς δαιμονικοί.
Samuel Johnson: Το αντίθετο του καλού δεν είναι κακό. Το αντίθετο του καλού είναι η αδιαφορία.
Το να αντιστέκεσαι στο ακραίο κακό είναι να είσαι δια βίου αιρετικός.
Staying Power – by Mr. Fish
Κήρυγμα για τη Γάζα – (Ωδή στην ΑΓΑΠΗ)
By Chris Hedges
APR 28, 2024
Αυτό είναι ένα κήρυγμα που έκανα την Κυριακή 28 Απριλίου σε μια λειτουργία που πραγματοποιήθηκε στον καταυλισμό για τη Γάζα στο Πανεπιστήμιο Princeton. Η λειτουργία οργανώθηκε από φοιτητές του Θεολογικού Σεμιναρίου του Princeton.
Στις συγκρούσεις που κάλυψα ως ρεπόρτερ στη Λατινική Αμερική, την Αφρική, τη Μέση Ανατολή και τα Βαλκάνια, συνάντησα μοναδικά άτομα διαφορετικών δογμάτων, θρησκειών, φυλών και εθνικοτήτων που ξεσηκώθηκαν για να προκαλέσουν τον δυνάστη για λογαριασμό των καταπιεσμένων. Μερικά από αυτά τα άτομα είναι νεκροί. Κάποια από αυτά έχουν ξεχαστεί. Τα περισσότερα από αυτά είναι άγνωστα.
Αυτά τα άτομα, παρά τις τεράστιες πολιτιστικές τους διαφορές, είχαν κοινά χαρακτηριστικά: μια βαθιά δέσμευση στην αλήθεια, την ακεραιότητα, το θάρρος, μια δυσπιστία στην εξουσία, ένα μίσος για τη βία και μια βαθιά ενσυναίσθηση που επεκτάθηκε σε άτομα που ήταν διαφορετικά από αυτά, ακόμη και σε ανθρώπους που ορίζονται από την κυρίαρχη κουλτούρα ως εχθροί. Είναι οι πιο αξιόλογοι άντρες και γυναίκες που γνώρισα στα 20 χρόνια μου ως ξένος ανταποκριτής. Βαδίζω στη ζωή μου με τα πρότυπα που θέτουν.
Έχετε ακούσει για μερικούς, όπως τον Vaclav Havel, τον οποίο συναντούσαμε εγώ και άλλοι ξένοι ρεπόρτερ τα περισσότερα βράδια, κατά τη διάρκεια της Βελούδινης Επανάστασης του 1989 στην Τσεχοσλοβακία, στο Magic Lantern Theatre στην Πράγα. Άλλοι, όχι λιγότερο σπουδαίοι, πιθανότατα δεν τους γνωρίζετε, όπως ο Ιησουίτης ιερέας Iganacio Ellacuria, ο οποίος δολοφονήθηκε από τα τάγματα θανάτου στο Ελ Σαλβαδόρ το 1989. Και μετά υπάρχουν αυτοί οι «κοινοί» άνθρωποι, αν και, όπως ο συγγραφέας V.S. Pritchett είπε, κανένας άνθρωπος δεν είναι κοινός, που διακινδύνευσαν τη ζωή τους σε καιρό πολέμου για να φιλοξενήσουν και να προστατεύσουν ανθρώπους αντίπαλης θρησκείας ή εθνότητας που διώκονταν και κυνηγούνταν. Και σε μερικούς από αυτούς τους «κοινούς» ανθρώπους οφείλω τη ζωή μου.
Το να αντιστέκεσαι στο ακραίο κακό, όπως κάνετε, σημαίνει να υπομένεις μια ζωή που για τα πρότυπα της ευρύτερης κοινωνίας είναι αποτυχημένη. Είναι να αψηφάς την αδικία εις βάρος της καριέρας σου, της φήμης σου, της οικονομικής σου φερεγγυότητας και ενίοτε της ζωής σου. Είναι να είσαι δια βίου αιρετικός. Και, ίσως αυτό είναι το πιο σημαντικό σημείο, είναι να αποδεχτείς ότι η κυρίαρχη κουλτούρα, ακόμη και οι φιλελεύθερες ελίτ, θα σε ωθήσουν στο περιθώριο και θα προσπαθήσουν να δυσφημήσουν όχι μόνο αυτό που κάνεις, αλλά και τον χαρακτήρα σου.
Όταν επέστρεψα στην αίθουσα σύνταξης των New York Times, αφού αποδοκιμάστηκα στο αρχικό στάδιο το 2003 επειδή κατήγγειλα την εισβολή στο Ιράκ και με επέπληξε δημόσια η εφημερίδα για τη στάση μου ενάντια στον πόλεμο, δημοσιογράφοι και συντάκτες που γνώριζα και συνεργάστηκα για 15 χρόνια έσκυψαν τα κεφάλια τους ή ή απομακρύνθηκαν όταν βρισκόμουν πλησίον. Δεν ήθελαν να μολυνθούν από την ίδια εξοντωτική της καριέρας μόλυνση.
Οι κυβερνώντες θεσμοί — το κράτος, ο Τύπος, η εκκλησία, τα δικαστήρια, τα πανεπιστήμια — εκφράζουν τη γλώσσα της ηθικής, αλλά υπηρετούν τις δομές της εξουσίας, όσο βίαιες κι αν είναι, οι οποίες τους παρέχουν χρήματα, κύρος και σιγουριά. Όλοι αυτοί οι θεσμοί, συμπεριλαμβανομένης της ακαδημίας, είναι συνένοχοι μέσω της σιωπής τους ή της ενεργού συνεργασίας τους με το απόλυτο κακό. Αυτό ίσχυε κατά τη διάρκεια της γενοκτονίας που διαπράξαμε κατά των ιθαγενών Αμερικανών, της δουλείας, του κυνηγιού μαγισσών κατά την εποχή του McCarthy, των πολιτικών δικαιωμάτων και των αντιπολεμικών κινημάτων και του αγώνα κατά του καθεστώτος του απαρτχάιντ της Νότιας Αφρικής. Οι πιο θαρραλέοι διώκονται και μετατρέπονται σε παρίες.
Όλοι οι θεσμοί, συμπεριλαμβανομένης της εκκλησίας, έγραψε κάποτε ο θεολόγος Paul Tillich, είναι εγγενώς δαιμονικοί. Και μια ζωή αφιερωμένη στην αντίσταση πρέπει να αποδεχτεί ότι μια σχέση με οποιονδήποτε θεσμό είναι συχνά προσωρινή, γιατί αργά ή γρήγορα αυτός ο θεσμός θα απαιτήσει πράξεις σιωπής ή υπακοής τις οποίες η συνείδησή σας δεν θα σας επιτρέψει να κάνετε.
(…) (…) (…)
Ο Reinhold Niebuhr χαρακτήρισε αυτή την ικανότητα να αψηφά τις δυνάμεις καταστολής «μια υπέροχη τρέλα στην ψυχή». Ο Niebuhr έγραψε ότι «τίποτα εκτός από την τρέλα δεν θα πολεμήσει την κακοήθη δύναμη και την “πνευματική κακία σε υψηλές θέσεις”». Αυτή η υπέροχη τρέλα, όπως την κατάλαβε ο Niebuhr, είναι επικίνδυνη, αλλά είναι ζωτικής σημασίας. Χωρίς αυτή, «η αλήθεια καλύπτεται». Και ο Niebuhr γνώριζε επίσης ότι ο παραδοσιακός φιλελευθερισμός ήταν μια άχρηστη δύναμη σε στιγμές ακρότητας. Ο φιλελευθερισμός, είπε ο Niebuhr, «στερείται του πνεύματος του ενθουσιασμού, για να μην πω του φανατισμού, που είναι τόσο απαραίτητος για να βγει ο κόσμος από τα χαμένα χνάρια του. Είναι πολύ διανοητικός και πολύ λίγο συναισθηματικός για να αποτελέσει μια αποτελεσματική δύναμη στην ιστορία».
Οι προφήτες στην Εβραϊκή Βίβλο είχαν αυτή την υπέροχη τρέλα. Τα λόγια των Εβραίων προφητών, όπως έγραψε ο Ραβίνος Abraham Heschel, ήταν «μια κραυγή μέσα στη νύχτα. Ενώ ο κόσμος είναι ήσυχος και κοιμάται, ο προφήτης αισθάνεται την έκρηξη από τον ουρανό». Ο προφήτης, επειδή είδε και αντιμετώπισε μια δυσάρεστη πραγματικότητα, ήταν, όπως έγραψε ο Heschel, «αναγκασμένος να διακηρύξει το ακριβώς αντίθετο από αυτό που περίμενε η καρδιά τους».
Αυτή η υπέροχη τρέλα είναι η βασική ποιότητα για μια ζωή αντίστασης. Είναι η αποδοχή ότι όταν σταθείς με τους καταπιεσμένους θα σε αντιμετωπίσουν όπως τους καταπιεσμένους. Είναι η αποδοχή ότι, αν και εμπειρικά όλα όσα παλέψαμε να πετύχουμε κατά τη διάρκεια της ζωής μας μπορεί να είναι χειρότερα, ο ίδιος ο αγώνας μας επικυρώνει τον εαυτό του.
Ο ριζοσπάστης καθολικός ιερέας Daniel Berrigan — ο οποίος καταδικάστηκε σε τρία χρόνια σε ομοσπονδιακή φυλακή επειδή έκαιγε πρόχειρα αρχεία κατά τη διάρκεια του πολέμου στο Βιετνάμ — μου είπε ότι η πίστη είναι η πεποίθηση ότι το καλό ελκύει το καλό σε αυτό. Οι Βουδιστές το ονομάζουν αυτό κάρμα. (…)
(…) (…) (…)
Είδα στις συγκρούσεις που κάλυψα τη δύναμη αυτής της πίστης, η οποία βρίσκεται έξω από κάθε θρησκευτική ή φιλοσοφική πίστη. Αυτή η πίστη είναι αυτό που ο Havel αποκάλεσε στο δοκίμιό του «Η δύναμη των ανίσχυρων» που ζουν στην αλήθεια. Το να ζεις στην αλήθεια αποκαλύπτει τη διαφθορά, τα ψέματα και την εξαπάτηση από το κράτος. Είναι άρνηση να είσαι μέρος της παρωδίας.
(…) (…) (…)
Δεν υπάρχει τίποτα εύκολο στην πίστη. Απαιτεί να συντρίψουμε τα είδωλα που μας υποδουλώνουν. Απαιτεί να πεθάνουμε για τον κόσμο. Απαιτεί αυτοθυσία. Απαιτεί αντίσταση. Μας καλεί να δούμε τον εαυτό μας μεταξύ των αθλίων της γης. Μας χωρίζει από όλα τα οικεία. Ξέρει ότι μόλις νιώσουμε τα βάσανα των άλλων, θα δράσουμε.
(…) (…) (…)
Το να σηκώνεις τον σταυρό σου δεν είναι το κυνήγι της ευτυχίας. Δεν αγκαλιάζει την ψευδαίσθηση της αναπόφευκτης ανθρώπινης προόδου. Δεν πρόκειται για την απόκτηση θέσης, πλούτου, διασημότητας ή δύναμης. Συνεπάγεται θυσία. Πρόκειται για τον γείτονά μας. Τα όργανα της κρατικής ασφάλειας σας παρακολουθούν και σας ταλαιπωρούν. Συγκεντρώνουν τεράστια αρχεία για τις δραστηριότητές σας. Διαταράσσουν τη ζωή σας.
Γιατί είμαι εδώ σήμερα μαζί σας; Είμαι εδώ γιατί προσπάθησα, όσο ατελώς, να ζήσω σύμφωνα με το ριζοσπαστικό μήνυμα του Ευαγγελίου. Είμαι εδώ γιατί ξέρω ότι δεν είμαστε αυτό που λέμε ή δηλώνουμε, αλλά αυτό που κάνουμε. Είμαι εδώ γιατί έχω δει ότι είναι δυνατόν να είσαι Εβραίος, Βουδιστής, Μουσουλμάνος, Χριστιανός, Ινδουιστής ή άθεος και να σηκώνεις το σταυρό. Τα λόγια είναι διαφορετικά αλλά η αυτοθυσία και η δίψα για δικαιοσύνη είναι ίδια.
Αυτοί οι άντρες και οι γυναίκες, που μπορεί να μην ομολογούν αυτό που δηλώνω ή να πιστεύουν αυτό που πιστεύω, είναι αδέρφια και αδερφές μου. Και στέκομαι μαζί τους τιμώντας και σεβόμενος τις διαφορές μας και βρίσκοντας ελπίδα, δύναμη και αγάπη στην κοινή μας δέσμευση. Τέτοιες στιγμές ακούω τις φωνές των αγίων που προηγήθηκαν. Η σουφραζίστρια (υπέρμαχος της γυναικείας ψήφου) Susan B. Anthony, η οποία ανακοίνωσε ότι η αντίσταση στην τυραννία είναι υπακοή στον Θεό, και η σουφραζίστρια Elizabeth Cady Stanton, η οποία είπε, «Τη στιγμή που αρχίζουμε να φοβόμαστε τις απόψεις των άλλων και διστάζουμε να πούμε την αλήθεια που είναι μέσα μας, και από πολιτικά κίνητρα σιωπούμε όταν πρέπει να μιλάμε, οι θεϊκές πλημμύρες του φωτός και της ζωής δεν ρέουν πλέον στις ψυχές μας». Ή ο Henry David Thoreau, που μας είπε ότι πρέπει πρώτα να είμαστε άντρες και γυναίκες και μετά υπήκοοι, ότι πρέπει να καλλιεργήσουμε σεβασμό όχι για το νόμο αλλά για το σωστό.
Και ο Frederick Douglass, ο οποίος μας προειδοποίησε: «Η εξουσία δεν παραχωρεί τίποτα χωρίς απαίτηση. Ποτέ δεν το έκανε και δεν θα το κάνει ποτέ. Μάθετε απλά σε τι θα υποταχθεί αθόρυβα ο οποιοσδήποτε λαός και έχετε ανακαλύψει το ακριβές μέτρο της αδικίας και του κακού που θα τους επιβληθεί, και αυτά θα συνεχιστούν μέχρι να αντισταθούν είτε με λόγια είτε με χτυπήματα, είτε και με τα δύο. Τα όρια των τυράννων καθορίζονται από την αντοχή αυτών που καταπιέζουν».
Και η μεγάλη λαϊκίστρια του 19ου αιώνα Mary Elizabeth Lease, που βροντοφώναξε: «Η Wall Street κατέχει τη χώρα. Δεν έχουμε πλέον μια κυβέρνηση του λαού, από τον λαό για τον λαό, αλλά μια κυβέρνηση της Wall Street, της Wall Street και της Wall Street. Οι σπουδαίοι απλοί άνθρωποι αυτής της χώρας είναι σκλάβοι και το μονοπώλιο είναι ο κύριος».
Και ο στρατηγός Smedley Bulter, ο οποίος είπε ότι μετά από 33 χρόνια και τέσσερις μήνες στο Σώμα Πεζοναυτών είχε καταλάβει ότι δεν ήταν τίποτα άλλο παρά ένας γκάνγκστερ για τον καπιταλισμό, κάνοντας το Μεξικό ασφαλές για τα αμερικανικά πετρελαϊκά συμφέροντα, κάνοντας την Αϊτή και την Κούβα ασφαλή για τις τράπεζες και ειρηνεύοντας την Δομινικανή Δημοκρατία για τις εταιρείες ζάχαρης. Ο πόλεμος, είπε, είναι μια κομπίνα κατά την οποία τις υποταγμένες χώρες εκμεταλλεύονται οι οικονομικές ελίτ και η Wall Street, ενώ οι πολίτες πληρώνουν το λογαριασμό και θυσιάζουν τους νέους και τις γυναίκες τους στο πεδίο της μάχης για την εταιρική απληστία.
Ή ο Eugene V. Debs, ο σοσιαλιστής προεδρικός υποψήφιος, ο οποίος το 1912 συγκέντρωσε σχεδόν ένα εκατομμύριο ψήφους, ή 6 τοις εκατό, που οδηγήθηκε στη φυλακή από τον Woodrow Wilson επειδή εναντιώθηκε στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, και ο οποίος είπε στον κόσμο: «Ενόσω υπάρχει μια κατώτερη τάξη, ανήκω σε αυτήν… και ενόσω υπάρχει μια ψυχή στη φυλακή, δεν είμαι ελεύθερος».
Και ο Ραβίνος Heschel, ο οποίος όταν τον επέκριναν ότι παρέλασε με τον Martin Luther King ένα Σάββατο στη Selma απάντησε: «Προσεύχομαι με τα πόδια μου», και ο οποίος ανέφερε τα λόγια του Samuel Johnson, ο οποίος είπε: «Το αντίθετο του καλού δεν είναι κακό. Το αντίθετο του καλού είναι η αδιαφορία».
Και η Rosa Parks, η οποία αψήφησε το διαχωρισμένο σύστημα λεωφορείων και είπε «η μόνη κουρασμένη που ήμουν, κουράστηκε να υποχωρεί».
Και ο Philip Berrigan, ο οποίος είπε: «Αν αρκετοί Χριστιανοί ακολουθήσουν το Ευαγγέλιο, μπορούν να γονατίσουν οποιοδήποτε κράτος».
Και ο Martin Luther King, ο οποίος είπε: «Σε ορισμένες θέσεις, η δειλία θέτει την ερώτηση, “Είναι ασφαλής; Η σκοπιμότητα θέτει το ερώτημα “Είναι πολιτική;” Η ματαιοδοξία θέτει την ερώτηση, “Είναι δημοφιλής;” Και έρχεται μια στιγμή που ένας αληθινός οπαδός του Ιησού Χριστού πρέπει να πάρει μια θέση που δεν είναι ούτε ασφαλής ούτε πολιτική ούτε δημοφιλής, αλλά πρέπει να πάρει θέση γιατί είναι σωστή».
Πού ήσασταν όταν σταύρωσαν τον Κύριό μου;
Ήσασταν εκεί για να σταματήσετε τη γενοκτονία των ιθαγενών Αμερικανών;
Ήσασταν εκεί όταν ο Sitting Bull πέθανε στο σταυρό;
Ήσασταν εκεί για να σταματήσετε την υποδούλωση των Αφροαμερικανών;
Ήσασταν εκεί για να σταματήσετε τους όχλους που τρομοκρατούσαν μαύρους άνδρες, γυναίκες ακόμη και παιδιά με λιντσάρισμα κατά τη διάρκεια των νόμων Jim Crow;
Ήσασταν εκεί όταν καταδίωξαν τους οργανωτές των συνδικάτων και ο Joe Hill πέθανε στον σταυρό;
Ήσασταν εκεί για να σταματήσετε τον εγκλεισμό Ιαπωνοαμερικανών στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο;
Ήσασταν εκεί για να σταματήσετε τα σκυλιά του Bull Connor καθώς απελευθερώθηκαν σε διαδηλωτές για τα πολιτικά δικαιώματα στο Birmingham;
Ήσασταν εκεί όταν πέθανε στον σταυρό ο Martin Luther King;
Ήσασταν εκεί όταν ο Malcolm X πέθανε στο σταυρό;
Ήσασταν εκεί για να σταματήσετε τα εγκλήματα μίσους, τις διακρίσεις και τη βία κατά των γκέι, των λεσβιών, των αμφιφυλόφιλων, των queers και εκείνων που είναι τρανς;
Ήσασταν εκεί όταν πέθανε στον σταυρό ο Matthew Shepard;
Ήσασταν εκεί για να σταματήσετε την κακοποίηση και κατά καιρούς την υποδούλωση των εργαζομένων στις γεωργικές εκτάσεις αυτής της χώρας;
Ήσασταν εκεί για να σταματήσετε τη δολοφονία εκατοντάδων χιλιάδων αθώων Βιετναμέζων κατά τη διάρκεια του πολέμου στο Βιετνάμ ή εκατοντάδων χιλιάδων Μουσουλμάνων στο Ιράκ και το Αφγανιστάν;
Ήσασταν εκεί για να σταματήσετε τη γενοκτονία στη Γάζα;
Ήσασταν εκεί όταν σταύρωσαν τον Refaat Alareer στο σταυρό;
Πού ήσασταν όταν σταύρωσαν τον Κύριό μου;
Ξέρω πού ήμουν εγώ.
Εδώ.
Μαζί σας.
Αμήν.
———————————–
Σας ευχαριστούμε που διαβάσατε το κήρυγμα του Chris Hedges. Αυτή η ανάρτηση είναι δημόσια, οπότε μη διστάσετε να τη μοιραστείτε.
Μετάφραση επιλεγμένων (χάριν συντομίας) αποσπασμάτων από τη Μαρία Σεφέρου
Tags: Chris Hedges, αγάπη, αντίσταση, αυτοθυσία, δικαιοσύνη, διωγμοί, ελευθερία, επανάσταση, Ευαγγέλιο, θρησκεία, Σταύρωση
