Αποσπάσματα από άρθρο του Κωνσταντίνου Βαθιώτη
Στην εφημερίδα «Ελληνικός Κόσμος» της 21ης Ιουλίου 1985 (σελ. 8) είχε δημοσιευθεί ένα άρθρο του Μιχ. Μπρούζου με τίτλο «Δικτατορία υπό κοινοβουλευτικόν μανδύαν».
38 χρόνια μετά την δημοσίευσή του, το άρθρο αυτό συγκλονίζει τον σημερινό αναγνώστη, αφού, διαβάζοντάς το, συνειδητοποιεί ότι επί μισόν περίπου αιώνα οι πολιτικοί που διεκδικούν την ψήφο του δήθεν «κυρίαρχου λαού» συμπεριφέρονται με τον ίδιο ακριβώς τρόπο: προπαγανδίζουν την Δημοκρατία και τα παράγωγά της, αλλά στην πραγματικότητα χρησιμοποιούν το όνομά της ως παραπλανητικό κέλυφος…
Ανέκαθεν, δηλαδή, οι πολιτικοί επικαλούνταν το δελεαστικό όνομα του θεωρητικώς βέλτιστου πολιτεύματος, για να συσκοτίζουν τις αυταρχικές-δικτατορικές βλέψεις τους.
Ανέκαθεν οι πολιτικοί ανήκαν σε ένα κλειστό ελιτίστικο κλαμπ, σε αυτό που ο συντάκτης του άρθρου αποκαλεί «συντεχνία επαγγελματιών πολιτικών», μέσα στο οποίο προσπαθούν με νύχια και με δόντια να εδραιώσουν την θέση τους, επιλέγοντας κάθε φορά εκείνο το μακιγιάζ που θα είναι το καταλληλότερο για να τους εξασφαλίσει την παραμονή τους εντός της προνομιούχου ελίτ. (…)
Ανέκαθεν οι πολιτικοί ψήφιζαν τα νομοσχέδια όχι κατά συνείδησιν, αλλά με γνώμονα την κομματική πειθαρχία. Η δαμόκλειος σπάθη της σατραπικής διαγραφής τους σε περίπτωση που θελήσουν να παρεκκλίνουν από την γραμμή του κόμματος τούς καθιστά εκβιάσιμα ανθρωπάρια, έτοιμα να υποκύψουν ως βδελυροί οσφυοκάμπτες στην σφυρίχτρα του τσοπάνη-αρχηγού τους.
Ανέκαθεν οι πολιτικοί ήταν μαριονέτες–νευρόσπαστα, όπως τα αποκαλεί και ο συντάκτης του άρθρου, δανειζόμενος προφανώς τον όρο που είχε χρησιμοποιήσει στο ομότιτλο δοκίμιό του ο Heinrich von Kleist, που ανοιγοκλείνουν το στόμα τους και κουνούν τα χέρια και τα πόδια τους ανάλογα με το πώς κινεί τα νήματά τους ο προϊστάμενός τους, ο προεδρικός μαριονετίστας τους, ο οποίος, βεβαίως, με την σειρά του, δεν είναι παρά η μαριονέτα που καθοδηγείται από έναν ανώτερο, υπερεθνικό μαριονετίστα. (…)
Ανέκαθεν το πολίτευμά μας ήταν δικτατορία που φορά την μάσκα της δημοκρατίας, με άλλα λόγια είναι δικτατορία «έξυπνη», «βελούδινη», «υβριδική», εν τέλει «κοινοβουλευτική» ή, κατά την φράση του Γεωργίου Μαύρου, την οποία αναδεικνύει ο συντάκτης του ρετρό κειμένου, «δικτατορία υπό διάτρητον κοινοβουλευτικόν μανδύαν».
Ως εκ τούτου, ακόμη και η επταετία της χούντας των Συνταγματαρχών δεν ήταν μια δικτατορική παρένθεση μεταξύ δύο δημοκρατικών φάσεων, αλλά η αναστολή μιας διαρκούς δικτατορίας, οι ηγέτες της οποίας, αντί για πηλίκιο και στρατιωτικές στολές, φορούσαν μάσκες και κοστούμια! (…)
«… Αυτή η μορφή ήπιας δικτατορίας δεν χρειάζεται μαζική βία για να παραμείνει στην εξουσία. Αντιθέτως, στηρίζεται σε διάφορες ελίτ για να στελεχώνουν τη δημόσια διοίκηση, τα κρατικά μέσα ενημέρωσης, τα δικαστήρια, και σε μερικές χώρες τις κρατικές εταιρείες. Αυτοί οι σύγχρονοι γραφιάδες κατανοούν τον ρόλο τους, που είναι να υπερασπίζονται τους ηγέτες, όσο ανειλικρινείς κι αν είναι οι δηλώσεις τους, όσο μεγάλη κι αν είναι η διαφθορά τους και όσο καταστροφικές κι αν είναι οι επιπτώσεις για τους απλούς ανθρώπους και τους θεσμούς. Γνωρίζουν πως σε αντάλλαγμα για τις υπηρεσίες τους θα ανταμειφθούν και θα προαχθούν. Στενοί συνεργάτες του κομματικού ηγέτη μπορούν να γίνουν πολύ πλούσιοι με την παραχώρηση από το κράτος επικερδών συμβολαίων ή θέσεων στο διοικητικό συμβούλιο κρατικών εταιρειών, χωρίς να είναι υποχρεωμένοι να ανταγωνιστούν γι’ αυτές τις θέσεις. Άλλοι μπορούν να βασίζονται στον μισθό που παίρνουν από το Δημόσιο και στην προστασία τους από κατηγορίες για διαφθορά ή ανικανότητα. Όσο κακές και αν είναι οι επιδόσεις τους, δεν θα χάσουν τη δουλειά τους». [Απόσπασμα από το βιβλίο της Anne Applebaum: «Το λυκόφως της δημοκρατίας. Η σαγήνη του απολυταρχισμού» (μτφ.: Μ. Αστερίου, εκδ. Αλεξάνδρεια, Αθήνα 2022, σελ. 33/34)]
Δεν χρειάζεται ιδιαίτερη ευφυΐα για να αντιληφθεί κανείς ότι η ανωτέρω περιγραφή του de facto μονοκομματικού καθεστώτος, της ήπιας δικτατορίας με το νόθο κοινοβούλιο, την εικονική αντιπολίτευση και τους αμέτρητους γραφιάδες της ελίτ που προπαγανδίζουν νυχθημερόν την αυταρχική και μισάνθρωπη ατζέντα της Νέας Τάξης Πραγμάτων, ταιριάζει γάντι στην κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Τα υπόλοιπα εδώ.
Tags: αυταρχισμός, βουλευτές, Δημοκρατία, Δικτατορία, κοινοβουλευτισμός, κομματική πειθαρχία, μαριονέτες, ολιγαρχία
