“Είναι άραγε το Ισραήλ μια παράφρων χώρα;” Αυτό αναρωτιέται ο συγγραφέας Νόρμαν
Φίλκενστειν στο video που μόλις παρακολουθήσατε, για να καταλήξει στη συνέχεια στο συμπέρασμα πως, ναι, το Ισραήλ είναι μια παράφρων χώρα! Διαφωνώ κάθετα με το συγγραφέα.
Το Ισραήλ δεν είναι παράφρων χώρα, είναι όμως μια φοβισμένη και ανασφαλής χώρα στην πιο καυτή γωνιά του πλανήτη, αφού, από την ίδρυσή της ως κυρίαρχο κράτος, το 1948, μέχρι σήμερα, είναι αναγκασμένο να μάχεται διαρκώς με σκληροτράχηλους γείτονες που αμφισβητούν ακόμη και το δικαίωμά του να υπάρχει.
Και ο φοβισμένος μπορεί να γίνει επικίνδυνος, και κάποτε αδίστακτος, πιστεύοντας πως έτσι θα εξασφαλίσει την επιβίωσή του.
Η τραγωδία που συνέβη σε διεθνή ύδατα, γύρω στα 70 έως 80 μίλια από τις ακτές του Ισραήλ, περίπου στις 5 το πρωί ξημερώματα Δευτέρας 31 Μαΐου, με έχει συγκλονίσει. Μη βρίσκοντας λόγια για να εκφράσω γραπτώς την οδύνη μου, κατέληξα στην προηγούμενη ανάρτηση αυτού του ιστολογίου να παραθέσω χαρακτηριστικά video-ντοκουμέντα χωρίς δικά μου σχόλια. Βεβαίως ο τίτλος “Μηδενί δίκην δικάσεις πριν αμφοίν μύθον ακούσεις” – ρήση που αποδίδεται στο γνωμικό ποιητή Φωκυλίδη το Μιλήσιο (6ος αιώνας π.Χ.) – πρόδιδε τον προβληματισμό μου.
Κατά την ταπεινή μου άποψη, τα συμπεράσματα που μπορούν να εξαχθούν από τη μελέτη των video αυτών και την κριτική ανάλυση των τραγικών γεγονότων οδηγούν το μη προκατειλημμένο πολίτη να διαμορφώσει άποψη απέχουσα αρκετά από τη απόλυτη δαιμονοποίηση του Ισραήλ, δηλαδή την ταύτισή του με το απόλυτο κακό. Χωρίς αμφιβολία, ο πόλεμος καθεαυτός είναι το απόλυτο κακό, αλλά δυστυχώς, λόγω του πνευματικού σκότους που βρίσκεται ακόμη η ανθρωπότητα, τα κράτη βλέπουν τον πόλεμο ως αναγκαίο κακό που υπαγορεύεται από το πανίσχυρο ένστικτο της αυτοσυντήρησης – ο θάνατός σου η ζωή μου, δηλαδή. Και με αυτή τη δικαιολογία ονομάζουν όλους τους πολέμους αμυντικούς!
Βεβαίως και καταδικάζω ανεπιφύλακτα την εν θερμώ και επιχειρησιακά πολύ φτωχά προετοιμασμένη αντίδραση των Ισραηλινών κομάντος, που είχε σαν αποτέλεσμα τον τραγικό και άδικο θάνατο εννέα συνανθρώπων μας, αλλά και τη διεθνή καταδίκη και απομόνωση του Ισραήλ. Ήταν αναμφισβήτητα ένα μοιραίο λάθος του Ισραηλινού Ναυτικού, τις επικίνδυνες συνέπειες του οποίου δεν έχουμε δει ακόμη. Ο Θεός ας βάλει το χέρι του να δείξουν όλα τα εμπλεκόμενα μέρη ψυχραιμία και αυτοσυγκράτηση.
Όμως δεν φτάνω στο σημείο να πιστέψω ότι οι Ισραηλινοί διψούσαν για αίμα και δολοφόνησαν εν ψυχρώ τους εννέα ακτιβιστές, πράγμα που είναι η επικρατούσα άποψη απ’ ότι διάβασα σε πάμπολλα δημοσιεύματα του εγχώριου και ξένου Τύπου. Υπήρξε προφανώς βίαιη συμπλοκή, και στη συμπλοκή υπάρχουν δυστυχώς και θύματα. Σ’ εκείνα τα καράβια του Στολίσκου της Ελευθερίας που δεν υπήρξε συμπλοκή δεν υπήρξαν θύματα.
Θυμάμαι και τη ρήση του Σωκράτη ότι “ουδείς εκών κακός”, εκτός φυσικά αν παραφρονήσει οπότε έχει το ακαταλόγιστο. Βέβαια θ’ αναρωτηθεί κανείς, μήπως οι βιαιοπραγούντες είναι παράφρονες; Μήπως δηλαδή η βία, ατομική ή συλλογική, είναι παραφροσύνη; Αν είναι ειλικρινής η συνηθισμένη δικαιολογία δολοφόνων, “δεν ήξερα τι έκανα” , τότε πράγματι έχουμε να κάνουμε με στιγμιαία παραφροσύνη. Ο πόλεμος, εκτός από βαρβαρότητα, προϋποθέτει και παραφροσύνη!
Για όσους δεν παρακολουθήσατε τα τραγικά γεγονότα, ρίξτε μια ματιά εδώ κι εδώ.
Πάντως μου έκανε εντύπωση που σύσσωμα τα ΜΜΕ της χώρας μας, όπως και άλλων χωρών, ναι αυτά τα ΜΜΕ που θεωρούνται από τους περισσότερους πολίτες ως Εβραιο-χρηματοδοτούμενα και Σιωνιστο-ελεγχόμενα, καταδίκασαν απερίφραστα την επέμβαση Ισραηλινών κομάντος στο «Στολίσκο της Ελευθερίας» της Γάζας. Είναι άραγε κι αυτός ένας ακόμη μύθος που έχει τις ρίζες του στον αντισημιτισμό; Ή μήπως συμβαίνει κάτι άλλο που ο κοινός νους που διαθέτω δε μπορεί καν να το διανοηθεί;
Ας δούμε όμως πώς ξεκίνησαν όλα, ώστε να βγάλουμε ασφαλέστερα συμπεράσματα. Σύμφωνα με δημοσίευμα (24-05-2010) του ιστολογίου «Ιρλανδοί για την Παλαιστίνη» (irish4palestine), «Στις 23 Μαΐου 2010, τρία πλοία απέπλευσαν από την Τουρκία που θα συναντιούνταν καθ’ οδό με πλοία από το Ηνωμένο Βασίλειο, την Ελλάδα, την Αλγερία, την Ιρλανδία, τη Σουηδία και το Κουβέιτ. Μετέφεραν 750 ακτιβιστές υπέρ των Παλαιστινίων, και τρόφιμα, ιατρικό εξοπλισμό και τσιμέντο, συνολικής αξίας 20 εκατομμυρίων δολαρίων.
Το εγχείρημα, για λογαριασμό του Ιδρύματος Ανθρωπιστικής Βοήθειας με έδρα την Τουρκία, είχε σπόνσορα τον ίδιο τον πρωθυπουργό Tayyib Recep Erdogan. Αυτό το ίδρυμα επιχορηγείται μυστικά από τις Τουρκικές Μυστικές Υπηρεσίες, και όλες οι επιχειρήσεις του, συμπεριλαμβανομένου και του Στολίσκου της Γάζας – της πιο φιλόδοξης επιχείρησης μέχρι τώρα για να σπάσει το Ισραηλινό εμπάργκο στη Γάζα – ξεκινάνε από το Γραφείο του Πρωθυπουργού στην Άγκυρα.»
Και το άρθρο συνεχίζει: «Οι πηγές μας αναφέρουν ότι ο Erdogan έχει εγκρίνει ένα σχέδιο δράσης σύμφωνα με το οποίο όταν Ισραηλινά πολεμικά πλοία και ναυτικοί κομάντος επιβιβαστούν στα πλοία για να τα εμποδίσουν από του να φτάσουν στη Γάζα, το ελικόπτερο που φέρει τους επικεφαλής ακτιβιστές θα απογειωθεί, θα πετάξει πάνω από τα κεφάλια τους και θα προσγειωθεί στη Γάζα. Η προϋπόθεση είναι ότι η Ισραηλινή Αεροπορία δεν θα τολμήσει να αναχαιτίσει το ελικόπτερο και να το κατεβάσει ενώ βρίσκεται ακόμη offshore, από το φόβο μιας διεθνούς κατακραυγής για την εμφανιζόμενη ως ανθρωπιστική βοήθεια.»
Βλέπετε, φίλτατοι, τι βγαίνει στη φόρα για το φίλο μας τον “ανθρωπιστή” Erdogan; Λέτε στη συνέχεια ν’ αποσύρει και τον Τουρκικό στρατό κατοχής από τη Βόρεια Κύπρο; Λέτε να δείξει τ’ ανθρωπιστικά του αισθήματα και προς τους ταλαίπωρους Κούρδους;
(Συνεχίζεται)
