Σήμερα αλλά και καθημερινά, πρέπει όλοι να πενθούμε διότι για τους περισσότερους εμάς – πλην ελαχίστων φωτεινών εξαιρέσεων – και πρωτίστως για τους διοικούντες παγκοσμίως, δεν έφτασε ποτέ η Κυριακή του Ασώτου! (Κατά Λουκά 15: 11-24).
Δεν έφτασε ποτέ η ευλογημένη ημέρα και στιγμή που ήρθαμε “εις εαυτόν”, που ήρθαμε δηλαδή στα συγκαλά μας, ώστε να συναισθανθούμε την ηθική μας κατάπτωση και αντί να αναζητούμε “ξυλοκέρατα” για να επιβιώσουμε -όπως ο άσωτος υιός της παραβολής- να επιστρέψουμε μετανιωμένοι στο πνευματικό παλάτι του Πατέρα Θεού, του Δημιουργού μας, και να βοήσουμε από καρδιάς: Πάτερ, ήμαρτον ενώπιόν σου, δέξου με ως ένα των υπηρετών σου!
Η λέξη μετάνοια τείνει να καταργηθεί ακόμη και από τα λεξικά, και αντ’ αυτής έχει επικρατήσει η λέξη “δικαιωματισμός”. “Τα πάντα είναι δικαίωμά μου” φωνάζουν οι οπαδοί της “woke” ψευτοκουλτούρας και όχι μόνο, και η διεφθαρμένη ελίτ της εποχής μας, ντόπια και παγκόσμια, σκύβει με δέος στις αφύσικες αξιώσεις τους και νομοθετεί για την ικανοποίησή τους, μη γνωρίζοντας ότι τους στρώνει το χαλί για περισσότερη τροφή με ανθυγιεινά “ξυλοκέρατα”.
Και βέβαια τα πάντα είναι στην εξουσία μας, όπως έγραψε και ο Απόστολος Παύλος (Α’ Προς Κορινθίους 6: 12), πλην όμως δεν μας συμφέρουν τα πάντα, πρόσθεσε. Δεν κάνουν τα πάντα καλό στην ψυχή μας, που είναι η πηγή της ευτυχίας μας. Τα πάντα εξουσιάζουμε, αλλά ο συνετός άνθρωπος δεν εξουσιάζεται από κανένα πάθος, κανένα αφύσικο ψευτοδικαίωμα που τον απομακρύνει από το πνευματικό παλάτι του Πατέρα Θεού και στρώνει το χαλί για περισσότερη δυστυχία.
Το σώμα δεν είναι για την πορνεία και την παρά φύσιν ακολασία, γράφει ο Απ. Παύλος, διότι το σώμα μας είναι ο ναός του Αγίου Πνεύματος του κατοικούντος μέσα μας. Με αυτή την έννοια, δεν είμαστε κύριοι ούτε του σώματός μας. Δεν έχουμε δικαίωμα να το βλάπτουμε καθ’ οιονδήποτε τρόπο ή να το χρησιμοποιούμε ενάντια στους φυσικούς νόμους που το διέπουν.
Η ανθρωπότητα έχει προ αιώνων απορρίψει την πνευματική ουσία, δηλαδή το εσωτερικό νόημα των θρησκειών – αν ποτέ το είχε κατανοήσει – και έχει κρατήσει την τυπολατρία και τα δόγματα που σοφίστηκαν οι θρησκευτικοί ταγοί για να κρατάνε τα φοβισμένα πρόβατα στο μαντρί. Το αποτέλεσμα είναι πυκνό πνευματικό σκοτάδι που σκεπάζει τους λαούς, και ο πόνος, η φρίκη και η απελπισία που η έλλειψη φωτός, σοφίας και αγάπης συνεπάγεται.
Δεν υπάρχει χαραμάδα ελπίδας για ειρήνη και ευημερία όπου και αν κοιτάξουμε. Και τα χειρότερα θα ακολουθήσουν με νομοτελειακή ακρίβεια.
Είστε ικανοποιημένοι; Σας αρέσει το αποτέλεσμα του έκφυλου και βάρβαρου “πολιτισμού” μας; Έχετε κάποια καλύτερη πρόταση για την αποφυγή της αυτοκαταστροφής της ανθρωπότητας εκτός από την μετάνοια και επιστροφή στον Πατέρα, δηλαδή συμμόρφωση με τους κυρίαρχους πνευματικούς και φυσικούς νόμους που έχει θεσπίσει ο Δημιουργός;
Εγώ δεν έχω! Όλα τα νομοθετήματα πρόσκαιρης βελτίωσης από εδώ και από εκεί δεν είναι παρά μπαλώματα πάνω σε ένα φθαρμένο σεντόνι. Όσα μπαλώματα κι αν βάλεις σ’ ένα σάπιο σεντόνι δεν θα το κάνεις βιώσιμο, δεν θα το κάνεις καινούργιο. Το φθαρμένο σεντόνι θέλει πέταμα. Το μπάλωμά του είναι ματαιοπονία.
Φθαρμένο σεντόνι, λοιπόν, είναι η παγκόσμια κουλτούρα του αίματος, της βίας, της διαφθοράς και της σεξουαλικής ανωμαλίας. Ένα λιωμένο σεντόνι που δεν σώζεται με μπαλώματα. Θέλει πέταμα! Χρειαζόμαστε έναν καινούργιο πολιτισμό, ένα σεντόνι υφασμένο με τους άγραφους κυρίαρχους νόμους της Δημιουργίας. Ένα σεντόνι που πάνω του είναι κεντημένες οι λέξεις: Ειρήνη, Αγάπη, Σοφία, Εγκράτεια, Σεβασμός της φύσης μας και του πλανήτη μας.
Αυτά τα λίγα για σήμερα, Κυριακή του Ασώτου, και ο έχων ώτα ακούειν ακουέτω.
Tags: woke, αγάπη, άσωτος υιός, δικαιωματισμός, ειρήνη, Κυριακή του Ασώτου, μετάνοια, ξυλοκέρατα, σοφία, ψυχή
